آب و هوای ایران
کشور ايران به دليل گستردگي و وجود کوهستانهاي بسيار و زمين هاي بياباني و همجواري با دو درياي بزرگ شمال و جنوب و نيز به علت قرار داشتن در مجاورت نسبي اروپا و درياي مديترانه و صحراي بزرگ آفريقا و اقيانوس هند و مرتفعات داخلي آسيا و سرزمين وسيع سردسيري ، داراي آنچنان تنوعي در اقليم است که در کمتر کشوري ديده مي شود . اثر دوري و نزديکي دريا را مي توان از مقايسه باران بسيار و پوشش گيا هي غني و شرايط انساني سواحل درياي خزر با بيابان هاي خشک و بي آب و علف و خالي از سکنه مراکز ايران به خوبي درک کرد .
در مجموع چهار نوع آب و هوا در ايران قابل تشخيص است که عبارتند از :
1- آب و هواي بياباني و نيمه بياباني که در بخش هاي وسيعي از سرزمين هاي داخلي و کناره هاي جنوبي ايران را پوشش داده است . از ويژگي هاي اين نوع آب وهوا وجود دره هاي گرماي خشک طولاني است که بيش از 7 ماه سال را در بر مي گيرد . ميزان بارش سالانه در اين نواحي بين 30 تا 250 ميلي متر متغير است .
2- آب وهواي کوهستاني ( سرد ومعتدل کوهستاني ) : که در ارتفاعات و قله هاي بلند ديده مي شود از جمله ، بلندهاي البرز ، زاگرس و نيز قلل رفيع سهند و سبلان جزء اين آب و هوا قرار دارند . بارش سالانه ناحيه از 250 ميلي متر تا 600 ميلي متر متغير است .
3- آب و هوايي خزری:که مناطق میان دریای خزر ورشته کوه های البرز را پوشش می دهد ومیزان بارش سالانه دراین نواحی بین 600تا 2000میلی متر متغیر است.
4- آب و هوايي مديترانه اي : که خاص مناطق غربي کشور است و در نواحي جنوبي آن آب و هواي نيمه صحرايي گرم نيز بر آن تاثير مي گذارد . در اين نواحي تابستان ها با گرماي شديد در دره ها و هواي معتدل در ارتفاعات همراه بوده و در زمستانها هواي معتدل در دره ها و سرماي شديد در ارتفاعات حکم فرماست .
در نظر سنجی های وبلاگ لطفا شرکت کنید
گونه شناسی بادگیرها