90%ازخاک ایران در محدوده فلات ایران است وکشوری کوهستانی است.بيش از نيمي از مساحت کشور را کوهها و ارتفاعات ،1/4 را صحراها و کمتر از 1/4 آنرا اراضي قابل کشت تشکيل داده است. ارتفاعات ايران را به طور کلي مي توان به 4 رشته کوه تقسيم نمود . 
1- رشته کوه هاي شمالي 
2- رشته کوه هاي غربي
3- رشته کوه هاي جنوبي
4- رشته کوه هاي مرکزي و شرقي 1- کوه هاي شمالي از کوه هاي آرارات در ترکيه شروع شده و به ترتيب با کوه هاي المداد – سهند – سبلان – کوه هاي طالش – کوه هاي قافلانکوه در آذر بايجان – رشته کوه هاي البرز در شمال استان تهران و قسمت جنوبي استان هاي گيلان و مازندران و کوه هاي آلاداغ – بينالود – هزار مسجد و قره داغ در خراسان ادامه يافته و در افغانستان به کوه هاي هندوکش مي پيوندند .
2- رشته کوه هاي غربي نيز از آرارات شروع شده و از شمال غربي به سوي جنوب شرقي امتداد داشته و کوه هاي ساري داش ، چهل چشمه ، پنجه علي ، الوند ، کوه هاي بختياري ، پيشکوه وپشتکوه ، اشتران کوه ، و زرد کوه را در بر مي گيرد که تقريبا تمام اين سلسله کوه ها در مجموع رشته کوه زاگرس مي نامند . بلندترين نقطه اين رشته ، قله دنا است که 4/409متر ارتفاع دارد . زاگرس نامي است که در زمانهاي قديم به وسيله يوناني ها بر کوه هاي غربي ايران نهاده شده و بعدها جغرافي دانان خارجي آن را بر تمام مرتفعات مغرب و جنوب غربي ايران اطلاق کردند .
3-رشته کوه های جنوبی ازخوزستان تا سیستان وبلوچستان امتداد یافته و به کوه های سلیمان در پاکستان می پیوندند وشامل کوه های سپیدار،میمند،کوه های بشاگردوکوه بم پشت می باشد. 
4- رشته کوه هاي مرکزي و شرقي عم*** شامل کوه هاي کرکس ، شيرکوه ، کوهبنان ، جبال بارز ، هزار ، بزمان و تفتان بوده و بلندترين نقطه اين کوه ها ، کوه هزار 4/465متر مي باشد . 
اکثر رودهاي جاري در ايران کم آب بوده و تنها رود قابل کشتيراني آن ، رود کارون است . رودهاي ايران در چهار حوضه عمده درياي خزر، خليج فارس، درياي عمان ، درياچه اروميه و آبريزهاي داخلي جريان دارند

آب و هوای ایران

کشور ايران به دليل گستردگي و وجود کوهستانهاي بسيار و زمين هاي بياباني و همجواري با دو درياي بزرگ شمال و جنوب و نيز به علت قرار داشتن در مجاورت نسبي اروپا و درياي مديترانه و صحراي بزرگ آفريقا و اقيانوس هند و مرتفعات داخلي آسيا و سرزمين وسيع سردسيري ، داراي آنچنان تنوعي در اقليم است که در کمتر کشوري ديده مي شود . اثر دوري و نزديکي دريا را مي توان از مقايسه باران بسيار و پوشش گيا هي غني و شرايط انساني سواحل درياي خزر با بيابان هاي خشک و بي آب و علف و خالي از سکنه مراکز ايران به خوبي درک کرد .
در مجموع چهار نوع آب و هوا در ايران قابل تشخيص است که عبارتند از : 
1- آب و هواي بياباني و نيمه بياباني که در بخش هاي وسيعي از سرزمين هاي داخلي و کناره هاي جنوبي ايران را پوشش داده است . از ويژگي هاي اين نوع آب وهوا وجود دره هاي گرماي خشک طولاني است که بيش از 7 ماه سال را در بر مي گيرد . ميزان بارش سالانه در اين نواحي بين 30 تا 250 ميلي متر متغير است . 
2- آب وهواي کوهستاني ( سرد ومعتدل کوهستاني ) : که در ارتفاعات و قله هاي بلند ديده مي شود از جمله ، بلندهاي البرز ، زاگرس و نيز قلل رفيع سهند و سبلان جزء اين آب و هوا قرار دارند . بارش سالانه ناحيه از 250 ميلي متر تا 600 ميلي متر متغير است .
3- آب و هوايي خزری:که مناطق میان دریای خزر ورشته کوه های البرز را پوشش می دهد ومیزان بارش سالانه دراین نواحی بین 600تا 2000میلی متر متغیر است. 
4- آب و هوايي مديترانه اي : که خاص مناطق غربي کشور است و در نواحي جنوبي آن آب و هواي نيمه صحرايي گرم نيز بر آن تاثير مي گذارد . در اين نواحي تابستان ها با گرماي شديد در دره ها و هواي معتدل در ارتفاعات همراه بوده و در زمستانها هواي معتدل در دره ها و سرماي شديد در ارتفاعات حکم فرماست .

در نظر سنجی های وبلاگ لطفا شرکت کنید

جغرافیای انسانی ایران

فلات ايران يکي از زيستگاههاي کهن انسان و يکي از تمدن هاي باستاني جهان است که آثار تاريخي فراوان از دوران گذشته در گوشه و کنار آن باقي مانده است . اين فلات محل عبور و مرور و هجوم زندگي اقوام مختلف بوده و خصوصيت هاي جسماني آسيايي و آفريقايي و اروپايي در افراد ايراني و تکلم آنها به زبان ها و لهجه هاي گوناگون نشانه کثرت اختلاط مردم اين سرزمين است . مرکز آمار ايراني در تحقيقي مفصل ، برآورد جمعيت جاري کشور را براي سالهاي 1380 تا 1384 منتشر نموده است . در اين بررسي ، جمعيت شهرها ، شهرستانها و استانهاي کشور براساس تقسيمات کشوري سال 1380 تخمين زده شده است . بر اين اساس جمعيت کشور طي سالهاي 1380 تا 1384 به ترتيب 64،528،159نفر / 65،540،239نفر / 67،477،500 نفر/ و 68،467،440 نفر برآورد گرديده است .
نژاد مردم ايران از درهم آميختن آريايي ها و اقوام مختلف به وجود آمده که عبارتند از : فارس 51% ، آذري 24% ، گيلکي و مازندراني 8% ، کرد 7% ، عرب 3% ، لر 2% ، بلوچ 2% . 
دين 99/6% مردم ايرام اسلام است ( 93/9% شيعه و 5/7% سني ) در ميان پيروان ساير اديان و مسيحيان با 13% و زرتشتيان با 0/05%بيشترين جمعيت رابه خود اختصاص داده اند . زبان رسمي و خط رايج در ايران فارسي است . غير از فارسي ، زبان هاي ديگر مانند : ترکي – کردي – عربي – و بلوچي نيز در نقاط مختلف کشور تکلم مي شود .